‘ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ සංවර්ධන මාවතත් ලිබරල්වාදයමයි‘

ලයනල් අතුකෝරල

2005 වර්ෂයේදී ජනාධිපති ධුරයට පත් මහින්ද රාජපක්‍ෂ මැතිතුමාද ජනතාවගේ සංවර්ධනය බලාපොරොත්තු වන්නේ ලිබරල්වාදී ආර්ථික ක්‍රමවේදය තුළිනි. එයට වෙනස්‌වූ අන්දමේ ක්‍රමවේදයක්‌ අත්හදා බැලීමට හෝ එතුමාට අදහසක්‌ නැති බව පැහැදිලිය. තමාට බලයට පැමිණීමට අවශ්‍ය ජනතා මතවාදය නිර්මාණය කිරීම මෙන්ම, බලයට පැමිණීමට අවශ්‍ය සංවිධාන ජාලය ක්‍රියාත්මක කිරීමට උරදුන් ජ. වි. පෙ. ඉවත දැමීමට බලයට පත් ඇසිල්ලේම එතුමා කටයුතු කළේ එබැවිනි, ජ. වි. පෙ. යනු ලිබරල්වාදී ආර්ථික ක්‍රමවේදය එකහෙළාම ප්‍රතික්‌ෂේප කරන දේශපාලන පක්‍ෂයකි. ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය කෙසේ වෙතත් රට තුළ පැවැති සිවිල් යුද තත්ත්වය, දේශපාලනය සමඟ මනා ලෙස කළමනාකරණය කිරීමට මහින්ද රාජපක්‍ෂ මැතිතුමා සමත් විය. තිස්‌ වසරක ශාපයක්‌ ලෙස පැවැති සිවිල් යුද්ධය නිමකිරීම හේතුවෙන් එතුමා මේ වනවිට වැජඹෙන්නේ මෙතෙක්‌ බලයට පත් ප්‍රබලම රාජ්‍ය නායකයා ලෙසය. ඒ අනුව ජනතාවගේ සැබෑ සංවර්ධනය ඉටුකිරීම වෙනුවෙන් වෙනත් රාජ්‍ය නායකයන්ට තිබූ බොහෝ බාධාවන් එතුමාට නැත. මේ වනවිට රට තුළ දේශපාලන අස්‌ථාවර භාවයක්‌ නැත. පළාත් පාලන ආයතන සියල්ලේ බලයද එතුමා යටතේය. ව්‍යවස්‌ථාව පිළිබඳ ගැටලුවක්‌ද නැත. දූෂණ, වංචා වැළැක්‌වීමට අවශ්‍ය ශක්‌තිය ද එතුමා සතුය. අනවශ්‍ය මැති ඇමැතිකම් කපා හැර රාජ්‍ය වියදම් අඩුකර ගැනීමට අවශ්‍ය දේශපාලන ශක්‌තිය ද එතුමාට තිබේ. කාලය පිළිබඳ ගැටලුවක්‌ ද එතුමාට නැත. එතුමාට අවශ්‍ය ලෙස කාලය ලබා ගැනීම සඳහා ව්‍යවස්‌ථාව සැකසී අවසානය. සෑම ක්‍රමවේදයක්‌ ඔස්‌සේම මාධ්‍ය භාවිතයද ක්‍රියාත්මක වන්නේ ඔහුට හිතකරවය. රටේ සංවර්ධනය සඳහා මහත් බාධාවක්‌ වූ යුද්ධය ද අවසන්වී අවුරුදු එකහමාරකි. ඒ අනුව උතුරු ප්‍රදේශයද සංවර්ධනය සඳහා එක්‌ව තිබේ. සත්‍ය ලෙසම මේ වනවිට උදාවී ඇත්තේ ජනතාව අපේක්‌ෂා කරන සැබෑ සංවර්ධනයට අදාළව ප්‍රාතිහාර්යය පෑ හැකි කාලයකි. එහෙත් රට තුළින් නැඟෙන්නේ එවැනි යහපත් වූ කාලයක්‌ පිළිබඳව කතාවක්‌ නම් නොවේ. බොහෝ දෙනෙක්‌ පවසන්නේ ජීවන වියදම දරා ගත නොහැකි අන්දමට උත්සන්න වී ඇති බවකි. රාජ්‍ය ආදායමෙන් 90% ක්‌ උපයනු ලබන්නේ ජනතාව මත පැටවූ සෘජු හා වක්‍ර බදු මගිනි. ඒ අනුව දිනෙන් දිනම බඩු මිල ඉහළ යයි. රටේ මේ වනවිට පවතින ආදායම් විෂමතාවය ද බරපතළය. රජයේම සංඛ්‍යා ලේඛනවලට අනුව රටේ මුළු ජනගහනයෙන් 41.6% ක්‌ දිනකට ලබන ආදායම රු. 300/- ට අඩුය. 2011 අයවැය වෙනුවෙන් ඉදිරිපත්කොට ඇති විසර්ජන කෙටුම්පතට අනුව කෝටි 99700 ක ණයක්‌ ගැනීමට ද නියමිතය. එම ණය බරද එක්‌වූ විට සිදුවන දේ තේරුම් ගැනීමට අසීරු නොවේ. ජනාධිපතිතුමා සතු ශක්‌තියෙන් අමාත්‍ය මණ්‌ඩලය අඩුකොට ඒ මගින් රටට ආදර්ශයක්‌ මෙන්ම රටට ආර්ථික වාසියක්‌ ලබා දීම ජනතාව අපේක්‌ෂා කළ එක්‌ දෙයකි. එහෙත් එය එසේ වූයේ නැත. ඒ වෙනුවට ලිබරල්වාදී ආර්ථික ක්‍රමය අනුගමනය කළ බොහෝ ලිබරල්වාදී නායකයන්ට කළ නොහැකි වූ ලිබරල්වාදී ප්‍රතිසංස්‌කරණ මේ වනවිට සාර්ථක ලෙස ක්‍රියාත්මක වෙමින් පවතියි. පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල ක්‍රියාත්මක වීම ඒ සඳහා වන එක උදාහරණයකි. මහින්ද රාජපක්‍ෂ පාලනය මේ වනවිට වසර හයක්‌ පැරණිය. යුද්ධය නිමාවී ගතවූ කාලය ද වසර එකහමාරකි. පාලකයන් පවසන්නේ සැබෑ සංවර්ධනය උදෙසා තව කලක්‌ ඉවසන ලෙසටය. 1947 වර්ෂයේ සිට මේ දක්‌වා වූ දේශපාලන ඉතිහාසය පිරික්‌සීමේදී පසක්‌ වන්නේ මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතාගේද අසමත්බව පිළිබඳ වන සම්භාවිතාවයි. එම අසමත් බව ජනතාව තේරුම් ගත යුතු වන්නේ පුද්ගල අඩුපාඩුවක්‌ ලෙස නොවේ. එක දිගට ශ්‍රී ලංකාව තුළ ක්‍රියාත්මක වන ආර්ථික ක්‍රමවේදයේ අඩුපාඩුවක්‌ ලෙසය. එය එසේ තේරුම්ගත යුතු වන්නේ යළිත් රැවටීමකට ලක්‌ නොවී වෙනස්‌ වූ ආර්ථික ක්‍රමවේදයක්‌ මගින් ජනතාව අපේක්‌ෂා කරන සැබෑ සංවර්ධනය දිනා ගැනීම වෙනුවෙනි.

2010 ජනවාරි 07 වැනිදා දිවයින පුවත් පතේ “සංවර්ධනය, දේශපාලනය සහ මිථ්‍යාව“ යන මැයෙන් පළ වූ ලිපියෙන් කෘතඥ පූර්වකව උපුටා ගන්නා ලදී.